Doorgaan naar hoofdcontent

Une belle histoire

We beleven een echte 'été Indien' ... Lekker zomerse temperaturen, ideaal om nog wat uitstapjes te doen met familie en vrienden.

De voorbije jaren gingen we steeds met een vijftal gezinnen erop uit voor weekend in het najaar. Een weekend waar we het werk en de kinderen loslaten, straffe verhalen van 'aan den Unief' nog eens opdiepen, de resterende en grijze haren op de kruinen tellen, te laat opblijven, teveel eten en drinken, ...

Maar met vijf gezinnen en de respectievelijke kinderen de agenda's op elkaar afstemmen, blijkt geen sinecure te zijn en dit jaar was er dan ook geen weekend. Twee van onze vrienden vonden het zonde en organiseerden een heuse picknick voor vrienden en hun respectievelijke familie.

We gaven present vorige zaterdag in Machelen aan de Leie, een prachtig, rustig Oost-Vlaams dorpje met als trekpleister het Roger Raveelmuseum en het Roger Raveel Atelier.

De gids en Mevrouw Raveel stonden ons op te wachten voor een rondleiding in het museum, een prachtig gebouw van architect Stéphane Beel.




De kinderen mochten hun eigen toer doen van het museum aan de hand van een enveloppe puzzelstukjes: na ongeveer acht minuten stond de eerste al terug bij de groep ouders :-)







Het meest in het oog springend vond ik de installaties met illusies van Raveel: samen met de kinderen werd er uitgebreid de tijd genomen om deze te ontdekken en foto's te nemen.




Het bewijst hoe visionair Roger Raveel wel is geweest: de kunstwerken werden in alle mogelijke bochten bekeken om de perfecte selfie te nemen, en niet alleen door de kinderen  :-)


Na het museum stond het Atelier op het programma, maar niet zonder eerst eens langs het graf van Roger Raveel te wandelen op het kerkhof te Machelen. De grafsteen is een eigen ontwerp van Raveel, die ook de grafzerk van zijn ouders maakte ...

twintig kinderen onder de indruk - kleine rechtzetting: Roger Raveel had de plaats van zijn zerk gekozen, de zerk zelf is een ontwerp van Marc Felix, waarin een kunstwerk van Roger werd verwerkt (de duif) ...

Daarna dus te voet naar het Atelier: onderweg, langs een prachtige Leie arm, ontmoet je ook nog enkele werken van Raveel.




In het Atelier wachtte ons een echt feestmaal: iedere familie had een eigen gerecht, dessert meegebracht  en dat resulteerde in een prachtige tafel van overvloed ... 


De gids nam de kinderen mee in het atelier, waar ze konden kennismaken met de kunstwerken, verftubes, borstels, ... alsof de kunstenaar zelf elk moment het atelier kon binnenlopen en de borstel zou opnemen.

Na de rondleiding werden ze zelf aan de hand van een 14-tal opdrachtjes aan het werk gezet met papier, wasco's, spiegelpapier, de buttonmachine ... Het ideale moment voor de mama's en de papa's om zelf het atelier te verkennen en aan de lippen van Marleen te hangen wanneer ze over Raveel vertelt ... 












Waar houden jullie van en schrijf het op het karretje ...

C'est un beau roman, c'est une belle histoire, c'est une romance d'aujourd'hui (Michel Fugain -1972, ook bekend in de versie van Ann Christy 'Zoals een mooi verhaal) ... op een warme septemberdag !
ook de lokale ijsje zijn geïnspireerd door Raveel 
Zin gekregen om dit alles zelf eens te gaan bekijken en je te laten betoveren door Raveel (exclusief picknick :-)) ? Grasduin dan zeker eens door de website van het musuem en de site van het Atelier, neem contact op en de mensen van het museum/atelier zullen samen met jullie graag kijken om er een onvergetelijke ervaring van te maken ! Ook scholen zijn van harte welkom !

Volgende keer terug een naaisel, de kleuren van Raveel werkten alvast inspirerend ! 

Reacties

  1. Wat een aanrader! En nu zit ik voor de rest van de dag met dat liedje in mijn hoofd...oooh!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Oh waw! Bedankt voor de tip! Lijkt me superleuk! Pinnen maar!

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Laat je iets achter ? Ik lees het met veel plezier want ik ben super benieuwd wat jullie ervan vinden !
Wil je mij een vraag stellen, mail dan gerust naar depoorter.katrien@gmail.com !

Populaire posts van deze blog

Hello

Wel hello again ...  Het is lang geleden dat hier nog iets is verschenen. Een hele lente, zomer en herfst gingen voorbij zonder bloggen. De zin was er niet, noch om foto's te nemen van werkstukken, noch om teksten te schrijven over het maakproces.  Langzaam merk ik dat blogs uitdoven en overgenomen worden door Instagramposts. Een beetje jammer voor de lezer die geïnteresseerd is in het wel en wee van een naaister, breister, bakster ...  Maar een blog onderhouden, daar kruipt tijd in, maar ook veel 'goesting', om het met de woorden van Gwendolyn Rutten te zeggen. En dat laatste ontbrak dus vaak... De wintermaanden zijn traditioneel breimaanden bij mij. Hygge, heet dat tegenwoordig ...  Naast twee truien voor Dieter, een nieuwe No Frills trui voor Roos, een Stockholmslipover (een debardeur) en een bijpassende haarband, breide ik sinds september 2020 ook een zalige trui voor mezelf: de Woodwardia pullover uit Pom Pom Quarterly nr 28 (The Botanical Issue).  Ik leerde Pom Pom Qu

Brown Eyed Girl

Zelfde locatie, ander meisje en ander naaiproject ! Het rimpelrokje is een klassieker: 2 maal de stofbreedte en een mooie elastiek. 'Lekker veel zwier' wordt hier nog steeds geapprecieerd ! Het rimpelrokje werd gemaakt op een superleuke zaterdagnamiddag, toen de dames van de naailes op bezoek waren bij mij thuis ... een eenvoudig projectje was nodig want naar goede gewoonte werd er honderduit gekletst. Bij de lancering van de Playtime-collectie van See You at Six kon ik in De Stoffenkamer nog net één meter van mijn favoriet 'Copper Grid' bemachtigen. Toen al wist ik dat het stofje prachtig zou passen bij Jozefien, ons donkerste meisje ... Maar één meter is net te weinig om er een jurk uit te krijgen ... maar wel genoeg voor een rimpelrokje met zwier en een croptop.  Het topje is de Skytop uit La Maison Victor (editie juli-augustus 2015), in maat 128, maar met lengte maat 110. Dat paste namelijk nog perfect uit de resterende 30cm stof ... Stiekem jaloers,

Les Tigresses

De meisjes zijn momenteel helemaal in de ban van FC De Kampioenen. 'Les Tigresses' was de naam van de serviceclub waar Carmen bij zat of ging gaan. We weten alvast wat we in de Herfstvakantie gaan doen in de lokale cinema Capitole. Cinema Capitole is een begrip hier in Aalter: een cinemazaaltje achter hotel Capitole, waarbij één en dezelfde persoon de tickets regelt, dan vlug naar zijn bar rent om iedereen van lekkers te voorzien en dan op de startknop van de film drukt. Digitale kwaliteit in een pluchen zetel aan een democratische prijs, wat moet een mens meer hebben .... Maar terug naar de FC De kampioenen: dit naaisel heeft wat mij betreft een hoog Carmen-gehalte: ultra-kort (aangezien bij mijn vorige rok de algemene reactie was dat die niet zo kort was), een zichtbare rits en een dierenprint, maar volgens Dieter kom ik er mee weg ... Ik nam mijn gewone confectiemaat (42) en paste er, mits een aanpassing van 0,5 cm wonderwel in. Verder veranderde ik niets aan het patr

Africa

Param pampam parampam paaaaaaaaaaam De nieuwste La Maison Victor vond ik op het eerste zicht niet zo spectaculair: een beetje 'been there, done that' ... Enkele dagen ervoor had ik enkele beelden gezien van Magdalena Collection , met als blikvangers een midi rok en lange broek in Afrikaanse print. In plaats van naar de winkel te spurten, wandelde ik naar mijn stoffenkamer, want enkele jaren geleden had mijn 'moeke' (zo noem ik mijn mama nog steeds) haar kasten opgeruimd en mij twee lappen Afrikaanse stof meegegeven, die ze zelf ongeveer 20 jaar (of is het al 25 of 30 jaar, time flies when having fun) geleden kocht tijdens hun (papa was ook mee) reis naar Kenia en Tanzania. De link met het Fez-patroon werd snel gelegd.  De stof is redelijk stug en doorzichtig (de kwaliteit lijkt nog het best op linnen) maar ik was niet meer te houden: één van de twee lappen zou een Fez-broek worden ! Ik nam -zoals steeds- maat 42 over, maar wel met een klein hartje ...