Doorgaan naar hoofdcontent

Wild horses

Song uit opnieuw 1987, wat blijkbaar voor mij een muzikaal topjaar was (proest).

As the sun goes down on the arizona plain
and the wind whistles by like a runaway train
hey hey hey it's a beautiful thing
well it's me and you and a flatbed truck
my heart kicking over like a whitetail buck
hey hey hey in the middle of spring

You can cut me deep
you can cut me down
you can cut me loose 
don't you know it's okay
you can kick and scream
you can slap my face
you can set my wheels on a high speed chase
hey no matter what you do

Wild horses could not drag me away from you
Wild horses could not drag me away from you


Terwijl anderen in hun pen kropen om te reageren op de stok die de voorzitster van een politieke partij in het hoenderhok gooide over de moederschapsrust en de verdeling van deze tussen moeder en vader, zat ik rustig achter mijn naaimachine om de Aster-trui te maken uit het laatste nummer van La Maison Victor in het vierde stofje van de Eva Mouton Collectie van Bambiblauw. 

Niet dat het onderwerp me niet raakt of bezighoudt, ik kan me alleen niet druk maken over een 'voorstel', waarbij het overduidelijk is dat zij het maatschappelijk debat op gang wil trekken en dit vorm wil geven door uw en mijn mening erover te horen, maw in plaats van haar medewerkers op pad te sturen en u te ondervragen, spreekt zij de pers aan, drukken zij wat uitspraken, die al dan niet wat aangedikt worden en krijgt zij binnen de halve dag feedback ... Mission geslaagd, denk ik dan zo.

Een kind zet je wereld op zijn kop, of het nu het eerste, tweede, derde of negende is. Elke zwangerschap, bevalling en kind zijn anders, zodat ook per definitie elke periode van moederschapsrust anders is. 

We willen allemaal solidair zijn, maar willen tegelijk een individuele benadering hebben, 'want we zijn toch zo uniek'. Dit lijken mij twee tendenzen te zijn die soms moeilijk te verzoenen zijn. Hoe creëer je samenhang tussen mensen die allemaal hun eigen beleving hebben en hoe ga je de eigen beleving in de verf zetten, zonder de samenhang tussen de mensen in een maatschappij kapot te maken. 

Feit is dat ondanks alle quota aan de top het nog niet zwart ziet van de vrouwen, we nog geen vrouwelijke premier gehad hebben en vooralsnog de machtigste persoon ter wereld (aka the president of the USA) geen vrouw is en mensen (lees: vrouwen) liever voor een clown stemmen dan voor een vrouw ... (het is uiteraard niet zo zwart/wit: de reputatie van de genaamde HC kan er wellicht ook voor iets tussen zitten).

Ik spreek uiteraard alleen voor mezelf, maar als ik eerlijk ben is de enige rem om mijn professionele ambities waar te maken, niet mijn kinderen of partner geweest, maar wel mijn eigen angst en onzekerheden een slechte advocate/moeder te zijn ... Dus in plaats van een rondje Gwendolien of elkaar-bashen zouden we beter krachten bundelen (liefst met een cavaatje of GT erbij) om het voor een volgende generatie makkelijker te maken. 

Eens je dit doet, wie weet waar die 'Wild Horses' je wel brengen ... en dromen van een ideale wereld moet !




Stof: Eva Mouton ism Bambiblauw te verkrijgen bij De Stoffenkamer, ook de grijsblauwe boordstof
Patroon: Aster uit La Maison Victor 2016- editie 3 mei-juni
De Aster-trui nu: ik voegde onderaan 5 cm toe, anders veranderde ik niets ! 

De stof heb ik al bewierookt. 

Ik vond de inspiratie voor de foto's op mijn eigen camera: deze foto hadden Ella en Roos deze week na schooltijd zelf genomen: 





Reacties

  1. oh, geweldig..... ik zoek al een tijdje naar een geschikte stof. Jij hebt ze blijkbaar al gevonden! heel tof

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Laat je iets achter ? Ik lees het met veel plezier want ik ben super benieuwd wat jullie ervan vinden !
Wil je mij een vraag stellen, mail dan gerust naar depoorter.katrien@gmail.com !

Populaire posts van deze blog

Hello

Wel hello again ...  Het is lang geleden dat hier nog iets is verschenen. Een hele lente, zomer en herfst gingen voorbij zonder bloggen. De zin was er niet, noch om foto's te nemen van werkstukken, noch om teksten te schrijven over het maakproces.  Langzaam merk ik dat blogs uitdoven en overgenomen worden door Instagramposts. Een beetje jammer voor de lezer die geïnteresseerd is in het wel en wee van een naaister, breister, bakster ...  Maar een blog onderhouden, daar kruipt tijd in, maar ook veel 'goesting', om het met de woorden van Gwendolyn Rutten te zeggen. En dat laatste ontbrak dus vaak... De wintermaanden zijn traditioneel breimaanden bij mij. Hygge, heet dat tegenwoordig ...  Naast twee truien voor Dieter, een nieuwe No Frills trui voor Roos, een Stockholmslipover (een debardeur) en een bijpassende haarband, breide ik sinds september 2020 ook een zalige trui voor mezelf: de Woodwardia pullover uit Pom Pom Quarterly nr 28 (The Botanical Issue).  Ik leerde Pom Pom Qu

Brown Eyed Girl

Zelfde locatie, ander meisje en ander naaiproject ! Het rimpelrokje is een klassieker: 2 maal de stofbreedte en een mooie elastiek. 'Lekker veel zwier' wordt hier nog steeds geapprecieerd ! Het rimpelrokje werd gemaakt op een superleuke zaterdagnamiddag, toen de dames van de naailes op bezoek waren bij mij thuis ... een eenvoudig projectje was nodig want naar goede gewoonte werd er honderduit gekletst. Bij de lancering van de Playtime-collectie van See You at Six kon ik in De Stoffenkamer nog net één meter van mijn favoriet 'Copper Grid' bemachtigen. Toen al wist ik dat het stofje prachtig zou passen bij Jozefien, ons donkerste meisje ... Maar één meter is net te weinig om er een jurk uit te krijgen ... maar wel genoeg voor een rimpelrokje met zwier en een croptop.  Het topje is de Skytop uit La Maison Victor (editie juli-augustus 2015), in maat 128, maar met lengte maat 110. Dat paste namelijk nog perfect uit de resterende 30cm stof ... Stiekem jaloers,

Les Tigresses

De meisjes zijn momenteel helemaal in de ban van FC De Kampioenen. 'Les Tigresses' was de naam van de serviceclub waar Carmen bij zat of ging gaan. We weten alvast wat we in de Herfstvakantie gaan doen in de lokale cinema Capitole. Cinema Capitole is een begrip hier in Aalter: een cinemazaaltje achter hotel Capitole, waarbij één en dezelfde persoon de tickets regelt, dan vlug naar zijn bar rent om iedereen van lekkers te voorzien en dan op de startknop van de film drukt. Digitale kwaliteit in een pluchen zetel aan een democratische prijs, wat moet een mens meer hebben .... Maar terug naar de FC De kampioenen: dit naaisel heeft wat mij betreft een hoog Carmen-gehalte: ultra-kort (aangezien bij mijn vorige rok de algemene reactie was dat die niet zo kort was), een zichtbare rits en een dierenprint, maar volgens Dieter kom ik er mee weg ... Ik nam mijn gewone confectiemaat (42) en paste er, mits een aanpassing van 0,5 cm wonderwel in. Verder veranderde ik niets aan het patr

Africa

Param pampam parampam paaaaaaaaaaam De nieuwste La Maison Victor vond ik op het eerste zicht niet zo spectaculair: een beetje 'been there, done that' ... Enkele dagen ervoor had ik enkele beelden gezien van Magdalena Collection , met als blikvangers een midi rok en lange broek in Afrikaanse print. In plaats van naar de winkel te spurten, wandelde ik naar mijn stoffenkamer, want enkele jaren geleden had mijn 'moeke' (zo noem ik mijn mama nog steeds) haar kasten opgeruimd en mij twee lappen Afrikaanse stof meegegeven, die ze zelf ongeveer 20 jaar (of is het al 25 of 30 jaar, time flies when having fun) geleden kocht tijdens hun (papa was ook mee) reis naar Kenia en Tanzania. De link met het Fez-patroon werd snel gelegd.  De stof is redelijk stug en doorzichtig (de kwaliteit lijkt nog het best op linnen) maar ik was niet meer te houden: één van de twee lappen zou een Fez-broek worden ! Ik nam -zoals steeds- maat 42 over, maar wel met een klein hartje ...