Doorgaan naar hoofdcontent

De lichtjes van de Schelde

Deze post had ook 'Zot van A' kunnen heten, maar de gelijknamige film van Jan Verheyen heb ik nog niet gezien (misschien iets voor een luie zondagnamiddag met de meisjes), terwijl de song van Bobbejaan Schoepen mij, niet van 't Stad zijnde (wij wonen ver op de Parking *proest*), ook in de versie van Daan, steeds kippenvel bezorgt.

Een aantal jaar geleden brachten we een succesvol bezoek aan het MAS, maar het was tijd om iets anders te doen. Intussen hebben de twee oudste Antwerpen met school bezocht, dus het was al zoeken om iets te doen wat ze nog niet hadden ontdekt.


Aangezien we Antwerpen niet zomaar konden bezoeken, zonder ook eens in de winkelstraten te duiken, werd het bezoek in drie delen opgesplitst: ontbijt, shoppen en cultuur.

Het ontbijt werd genomen bij Maurice. Een hippe koffie, pancakes, een boke, huisgemaakte limonade en de mogelijkheid om de breister live aan het werk te zien ... het ideale recept om met tieners de ochtend te beginnen. Het concept slaat duidelijk aan want bijna alle tafeltjes onderin de Boerentoren waren bezet en de  serveersters hadden nauwelijks de tijd om af te ruimen (de barrista's maken immers alleen koffie). 
Foto: Ella Neirinck
Bij het ontbijt hadden we een Tupperware waterfles laten staan. Na de shopping ronde sprongen we nog eens met z'n allen binnen om een kleine boodschap achter te laten in de toiletten van de Boerentoren en zo hadden de dames de kans om een selfie te maken met hun idool, die ondanks het feit dat ze druk in de weer was, efkes tijd maakte voor hen. De Tupperwarefles stond netjes te wachten achter de bar: fles terug met selfie als bonus ! Mama content en dochters tevreden, dus ook papa in zijn nopjes.

Foto: Ella Neirinck
De shopping beperkte zich tot de Meir: er was te weinig tijd om de Kammenstraat en Nationaalstraat af te dweilen en de trendy shops te ontdekken, maar de Juttu op de Meir maakte veel goed: supervriendelijk en efficiënt personeel, ruim assortiment ... Kan niet wachten tot ook Gent aan de beurt is voor deze winkel ! De webshop is er natuurlijk ook nog, met gratis verzending vanaf 30 EUR !

Met tieners (binnen 1 week is de oudste officieel en onmiskenbaar er eentje, sweet Lord) in huis ontsnap je niet aan een bezoek in de Pull n' Bear. Lange, onoverzichtelijke winkel, maar het paradijs voor tienermeisjes, die verliefd zijn op korte truitjes.

Sinds Berlijn (citytrip van de vriendinnen van maart 2016) stond een bezoek aan Uniqlo hoog op het verlanglijstje. Het werd af gechecked, maar wellicht zal een volgende shopping via de webshop gebeuren, tenzij er een winkel in Gent of Brugge op de planning staat van de keten. Personeel opnieuw super vriendelijk en erg behulpzaam: steeds bereid om de stock te checken als je jouw maat niet vindt, maar erg druk en bovendien waren de meisjes op dat ogenblik al aan een (plas)pauze toe.

De tijd vliegt echter en voor we het wisten (en na de tweede stop bij Maurice) was het tijd voor cultuur: om 14.30 uur werden we met z'n allen verwacht in het Red Star Line Museum voor de familierondleiding met gids.

Deze rondleiding gaat door op elke eerste woensdag of derde zondag van de maand en kost je 5 EUR per persoon. De tickets reserveer je best op voorhand via deze site. Hier vind je ook meer info over andere mogelijkheden om het museum (al dan niet met kinderen) te bezoeken (tarieven, formules).


Het museum vertelt het verhaal over de 2 miljoen landverhuizers die met hebben en houden op zoek gingen naar het geluk in Amerika en daarvoor de boot namen in Antwerpen, vaak na al een lange reis over het vasteland. Een thema dat op vandaag brandend actueel is ... 

Het gebouw is een oase van licht en is erg verzorgd. De gids wist haar publiek te boeien met de verhalen van de verschillende immigranten en aan de hand van allerlei kleine opdrachtjes ging de hele groep zelf op reis: we maakte onze bagage, lieten ze ontsmetten, kochten een treinticket, gingen op hotel in Antwerpen, namen een douche, scheepten in en kwamen uiteindelijk aan in Ellis Island.


onze reiskoffer voor de namiddag





We hebben de reis overleefd !
Een echte aanrader !

Misschien nog één bedenking/tip voor het museum: hang een poster met de (oude) skyline van New York op het einde van de tour en laat de mensen daarvoor poseren, maakt het allemaal nog wat echter.

Het museum ligt vlak aan de Schelde en bij het buitenkomen genoten we dan ook nog eventjes van 'De Lichtjes van de Schelde'.

Na het museumbezoek werd de hongerige maag gestild bij het moederschip van Ellis Gourmet Burger op 't Eilandje.



Op wandelafstand vind je trouwens ook 'De Burgerij', waar je dezelfde lekkernij (de 'betere' hamburger) kan proeven.

Vlakbij het museum is er een betaalparking (parking Rijnkaai) waar je de hele dag kan parkeren voor de luttele som van 3,80 EUR. De werken voor de tram naar het centrum zijn nog volop aan de gang, maar met een stevig paar wandelbenen sta je op nog geen 20 minuutjes voor Brabo !
 
Wie van jullie durft het aan om naar Antwerpen te gaan ? (vrij naar de Plopsa reclame voor de Halloweennocturnes en waarvoor een bezoek in deze herfstvakantie blijkbaar  vooraf ging met een stevig stukje file)  

Reacties

Populaire posts van deze blog

Hello

Wel hello again ...  Het is lang geleden dat hier nog iets is verschenen. Een hele lente, zomer en herfst gingen voorbij zonder bloggen. De zin was er niet, noch om foto's te nemen van werkstukken, noch om teksten te schrijven over het maakproces.  Langzaam merk ik dat blogs uitdoven en overgenomen worden door Instagramposts. Een beetje jammer voor de lezer die geïnteresseerd is in het wel en wee van een naaister, breister, bakster ...  Maar een blog onderhouden, daar kruipt tijd in, maar ook veel 'goesting', om het met de woorden van Gwendolyn Rutten te zeggen. En dat laatste ontbrak dus vaak... De wintermaanden zijn traditioneel breimaanden bij mij. Hygge, heet dat tegenwoordig ...  Naast twee truien voor Dieter, een nieuwe No Frills trui voor Roos, een Stockholmslipover (een debardeur) en een bijpassende haarband, breide ik sinds september 2020 ook een zalige trui voor mezelf: de Woodwardia pullover uit Pom Pom Quarterly nr 28 (The Botanical Issue).  Ik leerde Pom Pom Qu

Brown Eyed Girl

Zelfde locatie, ander meisje en ander naaiproject ! Het rimpelrokje is een klassieker: 2 maal de stofbreedte en een mooie elastiek. 'Lekker veel zwier' wordt hier nog steeds geapprecieerd ! Het rimpelrokje werd gemaakt op een superleuke zaterdagnamiddag, toen de dames van de naailes op bezoek waren bij mij thuis ... een eenvoudig projectje was nodig want naar goede gewoonte werd er honderduit gekletst. Bij de lancering van de Playtime-collectie van See You at Six kon ik in De Stoffenkamer nog net één meter van mijn favoriet 'Copper Grid' bemachtigen. Toen al wist ik dat het stofje prachtig zou passen bij Jozefien, ons donkerste meisje ... Maar één meter is net te weinig om er een jurk uit te krijgen ... maar wel genoeg voor een rimpelrokje met zwier en een croptop.  Het topje is de Skytop uit La Maison Victor (editie juli-augustus 2015), in maat 128, maar met lengte maat 110. Dat paste namelijk nog perfect uit de resterende 30cm stof ... Stiekem jaloers,

Les Tigresses

De meisjes zijn momenteel helemaal in de ban van FC De Kampioenen. 'Les Tigresses' was de naam van de serviceclub waar Carmen bij zat of ging gaan. We weten alvast wat we in de Herfstvakantie gaan doen in de lokale cinema Capitole. Cinema Capitole is een begrip hier in Aalter: een cinemazaaltje achter hotel Capitole, waarbij één en dezelfde persoon de tickets regelt, dan vlug naar zijn bar rent om iedereen van lekkers te voorzien en dan op de startknop van de film drukt. Digitale kwaliteit in een pluchen zetel aan een democratische prijs, wat moet een mens meer hebben .... Maar terug naar de FC De kampioenen: dit naaisel heeft wat mij betreft een hoog Carmen-gehalte: ultra-kort (aangezien bij mijn vorige rok de algemene reactie was dat die niet zo kort was), een zichtbare rits en een dierenprint, maar volgens Dieter kom ik er mee weg ... Ik nam mijn gewone confectiemaat (42) en paste er, mits een aanpassing van 0,5 cm wonderwel in. Verder veranderde ik niets aan het patr

Africa

Param pampam parampam paaaaaaaaaaam De nieuwste La Maison Victor vond ik op het eerste zicht niet zo spectaculair: een beetje 'been there, done that' ... Enkele dagen ervoor had ik enkele beelden gezien van Magdalena Collection , met als blikvangers een midi rok en lange broek in Afrikaanse print. In plaats van naar de winkel te spurten, wandelde ik naar mijn stoffenkamer, want enkele jaren geleden had mijn 'moeke' (zo noem ik mijn mama nog steeds) haar kasten opgeruimd en mij twee lappen Afrikaanse stof meegegeven, die ze zelf ongeveer 20 jaar (of is het al 25 of 30 jaar, time flies when having fun) geleden kocht tijdens hun (papa was ook mee) reis naar Kenia en Tanzania. De link met het Fez-patroon werd snel gelegd.  De stof is redelijk stug en doorzichtig (de kwaliteit lijkt nog het best op linnen) maar ik was niet meer te houden: één van de twee lappen zou een Fez-broek worden ! Ik nam -zoals steeds- maat 42 over, maar wel met een klein hartje ...